ایران در هفته‌ای که گذشت – جمعه ۲۰ آبان

برگرفته از: رادیـو دمـکـراسـی شـورائـی

برنامه‌های امروز جمعه بيستم آبان، شامل تفسيرهای سياسی ايران در هفته‌ای که گذشت – گزارشی با عنوان «خشونت‌های جنسيتی در محيط‌های کاری، قسمت دوّم»، و قسمت چهارم از سلسله گفتار «انقلاب اجتماعی و حزب انقلاب اجتماعی»، خواهد بود.

برای شنیدن برنامه روز رادیو دمکراسی شورایی، اینجا را کلیک کنید

یا از ابزار پخش 4shared  در زیر استفاده کنید:

http://www.4shared.com/audio/4fMZcD9c/20aban.html

همين جا گوش کنيد:

امکان دانلود يا گوش کردن مستقيم از سايت سازمان فدائیان (اقلیت) mp3

امکان دانلود يا گوش کردن از طريق سايت راديو دمکراسی شورائیMP3

امکان دانلود يا گوش کردن مستقيم برنامۀ امروز در mp3-4shared

سرتيتر تفسيرهای سياسی اين هفته:

گزارش مدیر کل آژانس انرژی اتمی و عواقب وخیم آن برای مردم ایران

مجادله احمدی‌نژاد و رئیس دستگاه قضایی

برای شنیدن برنامه یا خواندن مشروح تفسير هفته روی موضوع دلخواه کلیک کنید

تفسیرهای سیاسی هفته:

گزارش مدیر کل آژانس انرژی اتمی و عواقب وخیم آن برای مردم ایران

از روز سه‌شنبه این هفته که گزارش مدیر کل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی انتشار علنی یافت، پرونده هسته‌ای جمهوری اسلامی در صدر اخبار و گزارشات رسانه‌های جهان قرار گرفت. سران و مقامات تعدادی از مهم‌ترین کشورهای جهان در قبال این گزارش موضع‌گیری کردند و رسانه‌های بین‌المللی با تفسیر و تحلیل مسایل مطرح شده در گزارش جدید آژانس، به عواقب و نتایج آن پرداختند.

آن‌چه که گزارش جدید را از گزارشات پیشین متمایز می‌سازد، اظهار نظر قطعی‌تر آژانس در مورد اهداف نظامی جمهوری اسلامی از غنی‌سازی هسته‌ای‌ست. دلایل و شواهدی که پیش از این بنا به ملاحظات سیاسی و راه حل‌های دیپلماتیک برای حل و فصل مسئله مسکوت مانده بود، اکنون در شرایطی که تضاد میان آمریکا و برخی قدرت‌های اروپایی با جمهوری اسلامی تشدید شده است، علنی می‌شوند. ضمیمه ۱۲ صفحه‌ای گزارش تماماً به انعکاس همین مسایل اختصاص یافته است.

با استناد به فاکت‌های ارائه شده در این ضمیمه، در بند ۵۲ گزارش آمده است: “از آن‌جایی که ایران همکاری لازم را به عمل نمی‌آورد و از جمله پروتکل الحاقی را اجرا نمی‌کند، آژانس قادر نیست، اطمینان موثق درباره فقدان مواد و فعالیت‌های هسته‌ای اعلام نشده در ایران را فراهم و جمع‌بندی کند که مواد هسته‌ای در ایران برای مقاصد صلح‌آمیز است.” بند ۵۳ می‌گوید: “آژانس در رابطه با ابعاد نظامی احتمالی برنامه هسته‌ای ایران، نگرانی‌های جدی دارد. بعد از ارزیابی دقیق و موشکافانه اطلاعات وسیعی که در اختیارش است، آژانس دریافت که این اطلاعات، در مجموع معتبر هستند. این اطلاعات حاکی از آن است که ایران فعالیت‌هایی را در ارتباط با توسعه ادوات انفجاری هسته‌ای انجام داده است. این اطلاعات هم‌چنین نشان می‌دهد که پیش از پایان سال ۲۰۰۳، این فعالیت‌ها، تحت یک برنامه تنظیم شده، انجام شده و برخی از این فعالیت‌ها ممکن است هم‌چنان ادامه داشته باشد.”

در بند ۵۴ اعلام شده است: “نظر به نگرانی‌هایی که در سطور فوق تشخیص داده شد، از ایران خواسته می‌شود، به منظور فراهم کردن توضیحات روشنگرانه نسبت به ابعاد نظامی احتمالی برنامه هسته‌ای‌اش که در ضمیمه گزارش مورد شناسایی قرار گرفتند، بدون تعامل وارد گفت و گو و همکاری با آژانس شود.”

و بالاخره در بند ۵۶، از جمهوری اسلامی خواسته شده است که “قطعنامه‌های الزام‌آور شورای حکام و شورای امنیت” را اجرا و فعالیت غنی‌سازی را به حالت تعلیق درآورد.

ضمیمه گزارش نیز به سه بخش تقسیم شده است. بخش اول، مروری‌ست تاریخی بر سیر مسایل مربوط به پرونده هسته‌ای جمهوری اسلامی. منازعات بر سر این پرونده و ماهیت و ابعاد نظامی آن. در این قسمت، نتیجه‌گیری می‌شود که به رغم عدم همکاری جمهوری اسلامی، آژانس “تحلیل‌اش را از ابعاد نظامی احتمالی در برنامه هسته‌ای ایران بهبود بخشید.” بخش دوم به منابع اطلاعاتی آژانس و ارزیابی اعتبار آن‌ها اختصاص یافته است. در این بخش به سند مطالعات ادعایی بالغ بر یک هزار صفحه اشاره می‌شود که از طریق نشست‌های متعدد با کشورهای عضو برای روشن‌سازی اطلاعات از ۱۰ کشور در تأیید این سند، مصاحبه با افراد مختلف و از جمله یک شخصیت مهم در شبکه مخفی تأمین هسته‌ای، بر آن مهر تأیید زده می‌شود. در بخش سوم، آژانس تحلیل خود را از اطلاعات موجود در ارتباط با جنبه نظامی فعالیت هسته‌ای جمهوری اسلامی ارائه می‌دهد.

در این بخش آمده است که بر اساس اطلاعات کشورهای عضو، لااقل در یک دوره زمانی مهم، فعالیت هسته‌ای در ایران از یک ساختار برنامه‌ای مدیریت شده برخوردار بوده است که شخصیت‌های ارشد ایرانی در داخل این ساختارِ فرماندهی حضور داشته‌اند. گزارش با استناد به برخی اقدامات انجام گرفته، از جمله اقداماتی در زمینه پروژه نمک سبز، مواد منفجره با قدرت بالا، از جمله چاشنی‌های انفجاری سیمی، بازمهندسی اتاقک خرج موشک شهاب ۳، خرید تجیهزات از طریق شرکت‌های پوششی، پیشرفت در بازیافت اورانیوم از ترکیبات فلوراید، ساختن تجهیزات مخفیانه، نتیجه می‌گیرد: آژانس نشانه‌های قوی دارد حاکی از این که توسعه سیستم آغازگر مواد منفجره توسط یک کارشناس خارجی در فاصله سال‌های ۱۹۹۶ تا حدود ۲۰۰۲ که در ایران بوده است – منظور آژانس یکی از دانشمندان هسته‌ای روسیه است – ساختن یک محفظه پوششی برای انفجارات بزرگ و دیگر آزمایشات “نشانه‌های قوی از توسعه احتمالی تسلیحات است.”

با نگاه به این گزارش پوشیده نیست که گزارش اخیر مدیر کل آژانس، متمایز از گزارشاتی‌ست که تا پیش از این، آژانس از پرونده هسته‌ای جمهوری اسلامی‌ ارائه داده بود. اگر زبان دیپلماتیک گزارش کنار نهاده شود، ضمیمه گزارش به زبانی صریح اعلام می‌کند که جمهوری اسلامی ایران در حال ساخت سلاح هسته‌ای‌ست. به عبارت دیگر، پرونده‌ای شبیه پرونده عراق تهیه و تنظیم شده است. لذا این گزارش به نحوی تنظیم شده است که راه هر گونه برخورد با جمهوری اسلامی را باز کند. از این‌رو بی‌دلیل نیست که این همه در سطح جهان مورد بحث و گفتگو قرار گرفته و واکنش‌های شدیدی را نیز برانگیخته است.

در پی این گزارش مقامات جمهوری اسلامی که بیش از همه به نتایج آن آگاهند، موضع‌گیری‌های شدیداً خشمگینانه‌ای اتخاذ کرده‌اند. احمدی‌نژاد، مدیر کل آژانس را آدم بی‌اختیاری نامید و گفت: “کسی را در رأس آژانس قرار داده‌اند که از خود اختیاری ندارد و چهار تا کاغذ به او می‌دهند که آن را به نام گزارش منتشر کند.” او گفت که جمهوری اسلامی یک سر سوزن عقب نمی‌نشیند.

سخنگوی کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس، گزارش را “کاملاً سفارشی” خواند و افزود: “فضای روانی و رسانه‌ای که از شب گذشته به دنبال انتشار گزارش آمانو تشدید شده است، نشان می‌دهد که آن‌ها به دنبال فضاسازی رسانه‌ای و خبری هستند. ما به راه خود ادامه می‌دهیم و این گونه فضاسازی‌های رسانه‌ای و روانی نیز نمی‌تواند بر اراده ملت ایران و مسئولان آن تأثیرگذار باشد.”

خامنه‌ای در سخنرانی خود در مراسم دانشجویان دانشگاه‌های افسری ارتش، به مسئله‌ی تهدیدات نظامی، در پی انتشار این گزارش پرداخت و گفت: جمهوری اسلامی “هر گونه تجاوز و حتا تهدید را با قدرت کامل پاسخ خواهد داد و هر کس فکر تجاوز به جمهوری اسلامی به مخیله‌اش خطور کند، باید آماده دریافت سیلی‌های محکم نیروهای مسلح باشد.”

این موضع‌گیری خامنه‌ای، بازتاب خطری‌ست که جمهوری اسلامی با انتشار گزارش اخیر آژانس درگیر آن شده است. خطری که حتا روسیه و چین نیز در مورد آن اظهار نظر کرده و هشدار داده‌اند. وزارت امور خارجه روسیه روز سه‌شنبه بلافاصله پس از انتشار گزارش، بیانیه‌ای انتشار داد و نگرانی روسیه را از افشای محتوای این گزارش برای افکار عمومی اعلام نمود. این بیانیه هم‌چنین می‌گوید که روسیه از این که انتشار گزارش به منبعی برای افزایش بر تنش‌ها تبدیل شده، به شدت دلسرد و سردرگم شده است. بیانیه روسیه اشاره می‌کند که این خطر وجود دارد که گزارش مورد استفاده آن‌هایی قرار گیرد که می‌خواهند از آن در جهت طرح‌های خود استفاده کنند. روز چهارشنبه نیز معاون وزیر امور خارجه روسیه نسبت به اقدام نظامی علیه جمهوری اسلامی هشدار داد و افزود: “هر نوع اقدام نظامی علیه ایران می‌تواند عواقب سخت و غیر قابل پیش‌بینی برای امنیت جهان در پی داشته باشد. به‌کارگیری توان نظامی تنها در شرایطی مجاز است که برای دفاع از خود باشد و یا بر اساس تصمیم شورای امنیت سازمان ملل متحد صورت گرفته باشد. شورای امنیت هیچ تصمیم‌گیری در این خصوص اتخاذ نکرده است و ما هیچ دلیل قابل قبولی برای اتخاذ چنین تصمیمی در آینده هم نمی‌بینیم.”

وی اما در پاسخ به این سؤال که موضع‌گیری مسکو نسبت به حمله‌ی احتمالی چه خواهد بود، گفت: ما فعلاً نمی‌توانیم واکنشی به این مسئله نشان دهیم.

سخنگوی وزارت امور خارجه چین نیز ضمن این که از جمهوری اسلامی خواست “صداقت” و “انعطاف‌پذیری” از خود نشان دهد، از به‌کارگیری ابزار مسالمت‌آمیز برای حل مسئله هسته‌ای ایران دفاع نمود.

اما در جبهه مخالف در حالی که دولت آمریکا و به ویژه رژیم اسرائیل تا پیش از انتشار گزارش تهدیدات نظامی را در تبلیغات خود قرار داده بودند، اکنون ظاهراً سکوت کرده‌اند. آن‌ها عجالتاً به هدف خود که همانا پروژه‌ی نظامی جمهوری اسلامی در فعالیت‌‌های هسته‌ای‌ست دست یافته‌اند. این سند به تنهایی کافی است تا با استناد به آن برنامه آتی خود را علیه جمهوری اسلامی، در هر شکل آن تنظیم کنند. قدرت‌های اروپایی در پشت پرده مشغول مذاکرات با دیگر قدرت‌های جهان برای تشدید تحریم‌ها هستند. وزیر امور خارجه فرانسه روز چهارشنبه در گفتگو با رادیو بین‌المللی فرانسه خواستار تشکیل جلسه شورای امنیت سازمان ملل برای تصمیم‌گیری بر سر پرونده هسته‌ای جمهوری اسلامی شد. وزارت امور خارجه فرانسه در بیانیه‌ای که انتشار داد، خواستار برقراری تحریم‌های بی‌سابقه شد. سخنگوی وزارت امور خارجه آلمان، از تشدید فشار سیاسی و دیپلماتیک و رویکرد قاطع برای رویارویی با خطر برنامه هسته‌ای ایران سخن به میان آورد. دولت انگلیس نیز آمادگی خود را برای تشدید فشار و اعمال تحریم‌های بیش‌تر علیه جمهوری اسلامی اعلام نمود و در بیانیه مشترک با دولت فرانسه خواهان “مجازات‌های سخت و تازه” شد.

سخنگوی رئیس سیاست خارجی اتحادیه اروپا نیز بر گزارش مدیر کل آژانس مهر تأیید زد، آن را بر “مبنای شواهد منسجم و معتبر” اعلام نمود که “نگرانی موجود درباره ماهیت برنامه هسته‌ای ایران را به شدت تشدید می‌کند.”

گرچه اکنون ظاهراً تمام موضع‌گیری‌ها بر روی مسئله‌ی تشدید تحریم‌‌ها متمرکز شده است، اما با توجه به مخالفت روسیه در مورد تحریم‌های جدید در شورای امنیت، در نهایت تحریم‌های جدید صرفاً می‌تواند به دایره محدودی از کشورهای جهان منحصر گردد. معهذا اصل قضیه، تحریم نیست. تحریم‌های پیشین، حتا آن‌هایی که توسط شورای امنیت تصویب شده است، تأثیر ناچیزی در جهت فشار بر جمهوری اسلامی برای واداشتن آن به عقب‌نشینی داشته است. به نظر نمی‌رسد که هدف قدرت‌های رودرروی جمهوری اسلامی از فشار بر آژانس برای افشای جوانب نظامی پرونده هسته‌ای جمهوری اسلامی، تحریم‌های بیش‌تر باشد. این تحریم‌ها صرفاً یک اقدام موقتی‌ست. دولت آمریکا و رژیم اسرائیل هدف‌شان زمینه‌سازی و آماده کردن شرایط برای درگیری‌های نظامی در آینده است. البته نمی‌توان زمان معینی را برای آن تعیین نمود، چرا که وابسته به شرایطی‌ست که از جنبه سیاسی و نظامی لحظه مناسب تشخیص داده می‌شود. همان‌گونه که تجربه چندین سال گذشته نشان داده است، اختلافات میان دولت آمریکا و رژیم اسرائیل با جمهوری اسلامی راه حلی دیپلماتیک ندارد و بالاخره روزی کار به درگیری نظامی خواهد کشید. گزارش جدید مدیر کل آژانس، در واقع به منزله بهانه و توجیهی در دست آمریکا، اسرائیل و احیاناً برخی دولت‌های اروپایی‌ست که بتوانند از آن بدون نیاز به تصویب شورای امنیت سازمان ملل برای درگیری نظامی استفاده کنند. با استناد به همین گزارش، رژیم اسرائیل می‌تواند به عنوان خطری که موجودیت آن را تهدید می‌کند و یا به زبان موجه‌تر، به عنوان اقدامی در دفاع از خود، دست به یک اقدام نظامی علیه تأسیسات هسته‌ای جمهوری اسلامی بزند. اگر چنان‌چه جمهوری اسلامی واکنش نظامی انجام دهد، دولت آمریکا که متحد اسرائیل است وارد عمل خواهد شد. دولت انگلیس هم پیشاپیش آمادگی خود را در هر اقدام مشترک با آمریکا اعلام کرده است. تحت چنین شرایطی پای فرانسه نیز به وسط کشیده می‌شود و بالاخره ناتو وارد درگیری می‌شود. بنابراین می‌بینیم که با انتشار گزارش جدید آژانس، تا چه حد درگیری نظامی به یک خطر جدی برای مردم ایران تبدیل شده است. از این پس، این خطر هر لحظه بر بالای سر مردم ایران قرار گرفته است. توده‌های کارگر و زحمتکش مردم ایران نباید این خطر را دست کم بگیرند. توده‌های مردم ایران نباید اجازه دهند که رژیم‌های ارتجاعی جمهوری اسلامی، اسرائیل و آمریکا به خاطر اهداف توسعه‌طلبانه خود، جنگی را برافروزند که جز کشتار و ویرانی برای آن‌ها نتیجه‌ای در پی نخواهد داشت. سران سیاسی و نظامی جمهوری اسلامی که اکنون در مورد جنگ، یاوه‌سرایی می‌کنند، وقتی که جنگی دربگیرد یا در می‌روند، یا همان‌گونه که در برخی از کشورهای جهان نشان داده شده است، به اردوی حامیان تجاوزکاران امپریالیست می‌پیوندند. این توده مردم هستند که جان خود را از دست می‌دهند. خانه و کاشانه‌شان نابود می‌شود و ثمره سال‌های تلاش کار و زحمت آن‌ها بر باد می‌رود.

توده‌های مردم ایران باید از هم اکنون جلوی فاجعه را بگیرند. برای خلاص شدن از شر سیاست‌های ماجراجویانه جمهوری اسلامی، برای گرفتن هر گونه بهانه‌ای از دست رژیم اسرائیل، آمریکا و دیگر قدرت‌های امپریالیست، مردم ایران راهی جز سرنگونی جمهوری اسلامی ندارند. اگر توده‌های مردم ایران خطر را جدی نگیرند، با مصایب و فجایعی بزرگ‌تر از جنگ ۸ ساله دولت‌های ایران و عراق روبرو خواهند شد. برای سرنگونی جمهوری اسلامی به پا خیزید.

مجادله احمدی‌نژاد و رئیس دستگاه قضایی

بحران‌هایی که جمهوری اسلامی با آن‌ها روبروست چنان ژرف و لاینحل هستند که هر تلاش سران رژیم لااقل برای کنترل و مهار اختلافات درونی را نیز نقش بر آب می‌کند. چرا که هر یک از دسته‌بندی‌های درونی رژیم تلاش می‌کند وخامت اواضاع را در عرصه‌‌های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی بر عهده دیگری قرار دهد و نقش خود را در این بحران‌ها انکار نماید. لذا اختلافات پیوسته رخ می‌دهند و تشدید می‌شوند. تمام تلاش خامنه‌ای لااقل در این دو سال اخیر برای غلبه بر این اختلافات و شکاف‌ها با شکست روبرو شده است. نه پند و نصیحت و تهدید کارساز بوده است و نه تشکیل هیئت‌های رنگارنگ سازش و اختلاف. اخیراً سران سه قوه مدام جلسه تشکیل داده‌اند تا شاید بتوانند تضادها و اختلافات خود را تخفیف دهند. اما این نیز نتیجه‌ای در پی نداشته است.

در این هفته به ویژه مجادله‌ی احمدی‌نژاد و رئیس قوه قضاییه بر سر پرونده فساد مالی در جمهوری اسلامی و عاملین اصلی آن حاد شده بود.

احمدی‌نژاد در همایش طرح تبیین تحول نظام بانکی تلاش نمود ناکامی خود را در بهبود اوضاع اقتصادی به گردن گروه‌های رقیب بیاندازد و گفت: “گروهی با سیاسی کردن اقتصاد کشور و دامن زدن به جریانات اخیر علاوه بر این که تلاش می‌کنند سرمایه‌گذاری در کشور صورت نگیرد و کشور را ناامن جلوه دهند، حتا مقصرین اخیر را به حال خود رها کرده‌اند.” وی با این اظهار نظر هم رقبای خود را در مجلس و هم دستگاه قضایی مورد حمله قرار داد و در ادامه افزود: در جریان اختلاس اخیر به جای این که عاملان اصلی مورد پیگرد قرار گیرند، فعالین نظام اقتصادی در معرض پیگرد قرار گرفته‌اند. احمدی‌نژاد با اشاره ضمنی به فساد درونی دستگاه قضایی گفت: ” نباید مقصرین اختلاس اخیر را نادیده گرفت و به حال خود رها کرد.” وی در عین حال به ناکامی‌های خود در اجرای طرح موسوم به هدفمندی یارانه‌ها اشاره کرد و علت آن را “مخالفت گروه‌هایی در داخل و هم‌چنین غربی‌ها” معرفی نمود.

احمدی‌نژاد بار دیگر در جشنواره رجایی در همین هفته فساد مالی را در سیستم بانکی با سلب اختیارات خود از سوی مجلسیان مرتبط دانست و گفت: “برخی‌ها به جای این که دولت را در زمینه رفع ایرادات سیستم بانکی یاری دهند، تلاش کردند تا اختیارات را از دولت بگیرند که مبادا دولت، اصلاحاتی انجام دهد.” وی در این سخنرانی نیز بار دیگر به سراغ قوه قضاییه رفت و آن را به “سیاست‌بازی و باندبازی” متهم کرد.

احمدی‌نژاد از این که قوه قضاییه افرادی را نظیر قائم مقام بانک ملی بازداشت کرده مورد حمله قرار داد و گفت: اصل تخلف، خارج از نظام بانکی رخ داده، در حالی که افرادی از سوی قوه قضاییه بازداشت و اسم آن‌ها منتشر شد، اما اتهام‌شان اعلام نشد.”

سپس نوبت به رئیس قوه قضاییه رسید که احمدی‌نژاد را مورد حمله قرار دهد و تهدید به افشاگری نماید. او در جلسه مسئولان قضایی با اشاره ضمنی به اظهارات احمدی‌نژاد گفت: “پسندیده نیست که ما دائماً این طرف و آن طرف صداهایی بلند کنیم و دستگاه قضایی را تخریب کنیم. البته بنده از روز اول می‌دانستم که وقتی این کار را شروع کنیم، آن‌هایی که پا روی دُم‌شان گذاشته شود حتماً صدایشان بلند می‌شود.” “این سینه پر است از مطالبی که به خاطر حفظ وحدت بیان نمی‌شود، اما گر روزی ضرورت اقتضا کرد، آن‌ها را برای مردم شریف‌مان باز خواهم گفت تا بدانند چه کسانی مشغول طراحی‌های خاص هستند. البته من اخطار می‌کنم به این‌ها که زبان در کام بکشند و بیش از این رطب و یابس، نبافند.” منظور ایشان این است که احمدی‌نژاد دهان‌اش را ببندد و حرف یاوه نزند.

رژیمی که سران قوای سه‌گانه‌اش با این زبان با یکدیگر حرف بزنند و یکدیگر را متهم کنند، وضع‌اش خراب‌تر از آن است که نیاز به توضیح و تفسیر داشته باشد.